Dag vijfendertig​ 7 Juni

Buenos dias,   volgens mij waren wij vanmorgen in het hostel de enige gasten, in ieder geval wel de vroegste er was
om half zeven nog niemand te zien. 
Om zeven uur zijn we vertrokken langs de kathedraal liepen we zo het  stadje uit, eerst weer langs de N 120 maar dat duurde niet lang we kwamen al snel in het volgende dorp  Murias een mooi 
plaatsje, waar ik toch even mijn enkelbandje weer om heb gedaan ( nogmaals danke aan Els ) vandaaruit ging het weer over een grindpad wel kilometers​ lang eerst tot Santa Catalina, dat zag je al van ver liggen en je zag ook dat de kerktoren bezet was door de Familie ooievaar, er is hier geen toren of mast onbewoond . Dat ziet er iedere keer weer geweldig leuk uit, het dorp is verder helemaal gerestaureerd in autentieke steil mooie oude geveltjes.  
We drinken koffie onder de toren, die kunnen we dan mooi in de gaten houden, het lijkt wel of er een kleintje het nest gaat verlaten,of toch maar niet? Hij weet het nog niet denk ik.
In dit dorp is heel veel bouwval maar er staan ook hele mooie huizen. 

We lopen verder weer over het pad en er loopt toch weer een weg langs, niet storend deze keer, er komt maar af en toe een auto langs. Opeens zagen we het dorp al liggen, al zegt dat hier niks zo zie je het liggen en zo loop je voorbij een bosje en dan is je dorp weer weg . 
Opeens ging ons pad weer een andere richting en kwamen we bij een ridder in een tent ⛺ met een zogenaamde ridder met een  valk hij vroeg of ik hem vast wilde houden en ik zei......uhhh..tuurlijk....??? Hij gaf me een handschoen en meteen had ik de vogel al op mijn hand staan ik zei nog doet hij niks, hij zei nee hoor een pelgremina doet bij niks, en meteen liet hij mij alleen. Het was een mooie​ lieve vogel gelukkig !!

En verder weer dit keer omhoog over rotsen en stenen dat uitkwam op een zandpad waardoor we uiteindelijk nadat we 20 kilometer gelopen hadden in het dorp Rabanal del Camino belanden. Toen we in het hostel waar we geboekt hadden binnen kwamen​ waren we een beetje verrast, ze zaten vol. In new Spaans werd ons verteld dat ze dat gisteren al tegen Jos vertelde. Ooooh...!! Maar ze had nog een hostel en daar konden we terecht, haar ouders zouden ons verder verzorgen. Mooi..! Ze bracht ons wel even met de auto. Oké dan,  weer eens een hele leuke kamer. Met hele leuke ouders niks teveel. 
Wij hebben morgen weer alle was schoon aan en in onze rugzak zit ook allemaal schone was we kunnen er weer even tegen.
We liepen de hele weg al zachtjes omhoog, van 868 meter naar waar we nu zijn 1150 meter.
Morgen gaan we echt vroeg en dan gaan we klimmen naar de Cruz de Ferro naar 1504 meter hoogte. 
Daar gaan wij onze zonden brengen, maar dat is voor morgen.

Toen we hadden gegeten troffen we de Koriaan die wij al eerder gezien hadden, en die Jos gevraagd had om een foto van hem te maken, hij herkende ons direct en wenste ons een lang en gelukkig leven samen. Lief hè? Jos heeft een foto van hem gemaakt en hij een van ons. Hij was super enthousiast. Leuke foto's geworden.

Morgen meer.?
Buen Camino.