Dag drieënveertig 15 Juni

Hola allen,

Gisteren avond waren we met z'n vieren Bill uit Amerika " Verginia " en zijn zus Eleonora ook uit Amerika " Washington " hun kwamen hier de Camino lopen en blijven nog in Spanje tot 4 juli.
Tijd zat dus, we hebben heerlijk gegeten en het was ondanks dat we twee aan twee aan aparte tafeltjes zaten nog een gezellig gesprek geworden. Ze waren mij al eerder onderweg op de Camino opgevallen omdat Bill een héle grote jacopsschelp​ schelp om zijn hals droeg. Ieder zijn ding dat is zo,  je ziet vanalles onderweg op de Camino iedereen jong, oud, mooie, lelijke mensen, noem het op,geen mode of smink of sieraad en om de dag draag je dezelfde kleding ( wel gewassen en schoon natuurlijk ) Maar je masker gaat af ! Ook dat is heel bijzonder dat even tussendoor!

Vanmorgen op de kamer ontbeten, en om 7.00 liepen we door de mist de straat af het donkere pad op.
Langs varens en bermbegroeing en dikke knoesten van oude eiken en veel fruitbomen. 
Brede paden smalle paadjes en kruip sluip paadjes heel veel bergopwaarts vanmorgen,
 en straatjes in de dorpjes met veel koeien . 
Heel veel nieuws is er niet te melden dus,  Jos moest natuurlijk weer in de buurt blijven dat snappen jullie wel. 

Het motregende een beetje, maar och je wordt er amper nat van het is niet koud een prima wandelweer. 
Er lopen toch nog mensen in regenponcho het zijn net spoken op deze paden bloote beentjes onder grote poncho's.
Toen we door de eerste dorpjes kwamen werd het drukker op de Camino en tijdens de koffie in Peruscallo, 
kwamen er hele groepen voorbij.  
In Sarria starten veel mensen voor de laatste 100 kilometer, dat is te merken ook.
Mensen zijn druk en luidruchtig ( dat vind ik niet zo leuk ) maar hun hebben net zoveel recht om hier te lopen als ik.
Met het reserveren van slaapplaatsen is het ook moeilijker nu er zoveel mensen onderweg zijn, we moeten al de hele verdere reis de hotels of slaapplaatsen boeken, dat hadden we voorheen niet.

Bij toeval komen we de Belgische Lieve tegen, ze had heel veel haast ze wil zondag al in Santiago de mis bijwonen.
Dan moet ze opschieten. Dan vertelt ze nog snel dat iedereen er is op de verjaardag van haar man en het thuiskomen van haarzelf op de 24 ste juni, en dat terwijl iedereen het toch zo druk heeft. Ze is blij en enthousiast ze zegt nog
" ik ben ik de wasmachine geweest ik ben schoon van binnen en vanbuiten"  mooi toch ? En dan is ze alweer weg.

Dan is het vandaag nog het moment van de 100 kilometer. We zoeken de kilometer paaltjes iedereen zoekt ze
We maken foto's van de 100.750 km maar die is niet goed. Verschillende paaltjes waren zo beschadigd dat we niet konden zien wat er opstond, maar toen opeens dachten we hem toch gevonden te hebben beschadigd welliswaar maar ja, al een tijdje verder gelopen gingen we toch aan het denken. We hadden een foto van Els en Ton ( onze Nederlandse Camino vrienden) waar de paal opstaat. Die foto hebben we opgezocht en die paal wist ik nog te staan, wij zijn hem voorbij gelopen , en Jos zei dan gaan we terug. Zo gezegd zo gedaan en ja hoor we hebben hem gevonden.
 ( 100 km paal )en iedereen fotografeerde iedereen. De Franse dames waren er intussen ook en wilde met ons op de foto. Zo dat was dat, en nu weer aan de wandel. Als we nog even een bakkie nemen vijf km voor het eindpunt spreken we nog een Duitse vrouw die het ook heel rumoerig vind zij is lopend verteld ze en haar levenspartner is op de motor, dat is ook weer iets apparts toch. Zo nog even lopen en dan zien we dat we twee mogelijkheden hebben rechts of links en deze keer zijn we gewaarschuwd het linker pad gaat over een steil keienpad en rechts over een toch ook wel steile weg maar een stuk gemakkelijker dus wij kozen rechts we waren binnen een kwartier in Portomarín  een mooi wit dorpje, daar gaan we eens een kijkje nemen.

Morgen meer
Buen Camino.