Dag achtendertig 10 Juni

Buenos dias,
Vanmorgen op de kamer ontbijt, er was pas om half acht ontbijt in het restaurant dat was voor ons te laat.
Wij wilden vroeg op pad, en hadden een stokbrood, kaas en sinaasappelsap in de supermarkt gekocht, om zes uur zaten we te eten, de rest namen we mee voor onderweg. De klok slaat half zeven als we onze tocht naar Villafranca del Bierzo gaan beginnen. Rondom ons zijn marktkooplieden hun spullen aan het uitstallen.
Dit is al onze zesde zaterdag in Spanje, al vijf weken onderweg. En als alles goed gaat nog twee zaterdagen dan zijn we weer thuis. Maar dat even ter zijde
Wij waren opweg vanuit  de stad Ponferrada die veel groter is dan ik gedacht had, deze heeft  68500 inwoners en de  rivier de sil stroomt door de stad het heeft een gezellige stadskern waar we gisterenavond​ heerlijk tapas hebben gegeten.

Nou, we stapten stevig door en er waren vanmorgen heel veel pelgrims die met ons mee liepen, vanuit alle hoeken zag je ze tevoorschijn komen.  Vanuit de stad liepen we zo Columbrianos binnen waar we op een terras onze eerste koffie, lekker we werden weer mens ☕☕ het was intussen half negen en we liepen nog steeds op verharde weg. 
Sterker nog op de scheve trottoir. Naar het volgende plaatsje de zon stond al hoog aan de hemel, en het beloofde warm te worden 31graden veel te heet eigenlijk het dorp lieten wij voor wat het was, en nog steeds over stoep of weg.
En hierna ging het over een grindpad naar omhoog, al was de natuur en de dorpjes wel al heel mooi, om kwart voor elf we in Cacabelos hierna nog acht kilometer eerst​een drankje op het plein bij de kerk, de toren met de ooievaar staat hier langs de kerk en pa en ma ooievaar hebben het heel druk met hun kroost  ( geen tijd voor andere dingen Griet )

Hier hebben we heerlijk onze cola en limon gedronken en ons te lang opgehouden, pas tegen twaalven.
We zweeten ons kapot en wederom langs​ de weg naar boven, na een poosje gingen we een zandpad of kiezel pad de bergen in nog een kilometer of zes, maar wat is het daar geweldig mooi, ik denk dat Jos er wel honderd foto's heeft gemaakt. 
Intussen was ik ook helemaal gaar mijn heup en mijn voeten deden zeer, ik was er dus ook echt klaar mee, en waar het Jos normaal lukte om mij op te vrolijken ging dat dit keer niet meer lukken.
Ik heb hem verteld dat hij deze keer goed moest kijken en de 400 meter er gelijk bij moest tellen zodat we gelijk in ons hostel terecht zouden komen!!

Uiteindelijk slapen we vanavond heel luxe in een verbouwd kasteel. Is er met bad hadden we echt wel nodig

Morgen meer
Buen Camino.