Dag negen 7 september van Tui naar O Porriño.

We missen het uur,

Vanmorgen bij het ontbijt was het  maar een rommeltje bij ons in het hotel, iedereen liep door elkaar zijn ontbijt klaar te maken wij hadden geluk dat iemand opstond en ons de tafel aanbood want er waren niet genoeg tafels om aan te zitten, eten was er voldoende dat zeker en het was ook heerlijk.

Toen we rond acht uur de stad doorliepen zijn we eerst in de kapel nog even een kaarsje op gaan steken voor iemand die dat speciaal vandaag heel hard nodig had.
Het was al behoorlijk druk op de weg wij liepen de stad uit en zagen dat voor Valenca  de bosbranden weer oplaaide, goed dat we daar voorbij zijn. Nils ( een jonge Duitser die we al een tijdje kennen) vertelde dat de vlammen goed te zien waren. We liepen een op de N 550 dat is niet zo fijn maar er kwam na een tijdje een mooi pad door het bos.
Maar toch zat ik er vandaag niet zo goed in, mijn rugzak zat niet goed en ik voelde me een beetje down, komt goed na een uur of twee gingen op een terras zitten Nils was er ook al en we dronken samen koffie. En we wisselde van gedachten, toen we net wilde gaan kwam Emilio ook nog even binnen lopen hij riep ,,,.  Hello my Friends !! Dat doet hij n.l. altijd hij geeft ons dan een hand of een knuffel  ✋ en hij was net zo snel ook weer weg. 
Sybille en Sophia kwamen er ook net aan met hun hebben we nog even gepraat gezellig, maar we moesten weer verder we waren pas op de helft.   
Rugzakken om en stokken mee en hoppa het ging opeens een stuk beter👫

Weer een stuk op de grote weg maar het werd al snel werd de weg verruild door een  pad het slingerde door de prachtige natuur het was een genot om hier te lopen, grote bomen en veel eucalyptussen die raar maar waar, niet zo lekker roken als op de Camino Frances in het voorjaar van 2017, maar daardoor niet minder mooi.
Toen we in de buurt van O Porriño kwamen kreeg ik een app van Sibille of ik per ongeluk mijn stokken met de haren verwisseld had na de rustplaats, en ja i.d.d. het was zo wij hebben de zelfde nordic walking stokken vandaar. Ze liepen net zo lekker als de mijne later op plaats van bestemming hebben we de stokken weer geruild en ieder heeft weer zijn eigen loopmateriaal  🥢👍🏻 

We liepen voor de stad achter het viaduct waar in beide richtingen pijlen stonden links af. 
Hiervoor waren we door Helmut al  gewaarschuwd, en dat was maar goed ook,
( wij namen dus de goede weg Els 😀 👍🏻 👫) Een mooi pad langs het water zo liepen we heerlijk de stad in, waar we weer toegeroepen werden door Emilio, die wel het foute pad genomen heeft  jammer maar hij is er ook gekomen.
We waren al om 14.15 in ons hotel daarom kon ik al snel aan ons verslag van vandaag beginnen
 
Morgen gaan we de magische 100 km paal tegen komen, we moeten nu onze laatste routes gaan verdelen we willen graag 13 september aankomen als het lukt met de slaapplaatsen dat wordt nog even puzzelen maar daar komen we zeker wel uit denk ik. Wij verwachten dat we na vandaag verschillende Camino vrienden kwijt raken vanavond zagen we alleen Emilio  Sibille en dochter Sophia moeten hier ook nog ergens zijn.
Zo loopt ieder met zijn eigen gedachten zijn eigen Camino. 

Vanavond vroeg naar bed, morgen meer.
Buen Camino