Dag acht 6 september van Rubiães naar Tui.

Vandaag lopen we Spanje binnen.

Na dat we heerlijk geslapen hebben en een heerlijk ontbijt hebben gehad, bij Helmut en Heidi het Duitse echtpaar die het hostel waar we sliepen 5 jaar geleden begonnen  zijn,  waren we pas om half negen onderweg. Na wat instructies van Helmut maar, die waren voor morgen, omdat we ons daar makkelijk konden verlopen we zullen zien. 

We konden gewoon gaan lopen vanmorgen de bosbrand was geblust.
Vandaag beloofde een heerlijke dag te worden 
Sibille en haar dochter Sophia hadden nog wat tijd nodig en het Duitse echtpaar was al weg en het Amerikaanse stel was nog bezig. We namen afscheid en maakte dat we weg kwamen het lopen ging ons prima af ofschoon we toch steeds sniekie bergie op en bergie af gingen onderweg kwamen we Susanne tegen ze wachtte op de twee dames die in het hostel bij ons sliepen er deed zich onder de pelgrims een verhaal voor over een meisje dat achtervolgd werd, dus beter zo.

De rook hing nog in de bergen en was nog goed te ruiken, voor mijn longen niet zo best en bij de eerste koffie na 8 km hadden de dames ons ingehaald dat was even gezellig en we liepen gezamenlijk weer verder, een stukje van ons vandaan zagen we nog hier en daar een rookpluim omhoog gaan het was niet ver van ons pad en dichtbij de huizen daar, het zal spannend geweest zijn voor deze mensen het rook er naar verbrande eucalyptus.
Gisteren had Jos daar met Helmut over gepraat deze vertelde dat het vaak voorkwam dat de brand aangestoken werd omdat de Brandweermannen als er geen brand is ook niet betaald krijgen.

We liepen ons pad totdat de dochter ergens zich verlopen had en Sibille op haar bleef wachten we liepen met z’n drieën verder en het ging prima. Ik liep een tijd met Susanne en ze vertelde dat haar man bijna twee jaar geleden plots is overleden toen stond ze er opeens alleen voor en ze zoekt haar weg nog hierin ze heeft gelukkig twee kinderen en twee kleinkinderen die veel voor haar betekenende die haar ook bijstaan, zo heeft ieder zijn rugzak te dragen letterlijk en figuurlijk.

We lunchen onderweg en komen daar het Amerikaanse echtpaar weer tegen, ze gaan gezellig bij ons zitten, intussen proberen we het pad goed in de gaten houden of de mama en haar dochter eraan komen.
We lopen verder zonder te wachten en lopen om 16.00 uur Valenca binnen en op het plein zat Emilio de Braziliaan en hete ons van harte welkom we zijn natuurlijk bij hem gaan zitten, hij zat al aan de port en een dikke sigaar🤦‍♀️😀 de port dat was voor ons nog te vroeg we moesten nog naar Tui dat is een paar kilometer verder. Sibille en Sofia kwamen er ook nog bij en we waren weer bij elkaar.
Na wat gebuurd te hebben zijn we verder gelopen door de smalle straatjes en mooie steegjes langs de oude vestingmuur in de oude stad, en dan over de enorme brug over de rivier  Miño  die de grens is  tussen  Spanje en Portugal. Er is vanaf de brug een prachtige uitzicht over beide oevers.

Zo lopen we achter de brug opeens in Spanje en is het  een uur later dus 17.00 uur was opeens 18.00 uur, Heidi en Bernd zijn er ook aangesloten en gezamenlijk lopen we naar de Kathedraal we gaan hem bekijken en een kaars aansteken en wij denken aan hen die dit nodig hebben.
Vanavond troffen we elkaar weer en hebben samen gegeten. 

En veel later als anders posten we dit verhaal om daarna ook veel te laat naar bed te gaan.
Tot morgen Buen Camino