Dag zestien 19 mei nadat we

vamorgen werden wij wakker in in alberges San Saturnino waar om vijf uur de drie Aziatischse dames die bij ons op de kamer sliepen hun zaakjes bij elkaar aan het zoeken waren. We sliepen met z'n tienen op een kamer in het huis heerste wel regel, van tien savonds tot zes uur smorgens moest het in huis stil zijn. Tien uur gisteren was geen probleem nadat we heel de morgen en een stuk van de middag in de regen hadden rond gepatert, en daarna vriendelijk doch zeer dringend aangesproken werden door onze akela. En savonds paella met Ton en Els hadden gegeten met een lekker glas wijn. Heeft Jos nog het dorp afgestruind en in zijn beste Spaans voor oude kranten heeftbezorgt, die we nog in onze en in de schoenen van onze camino vrienden hebben gestopt omdat die zeiknat waren, zijn we moe maar voldaan om halftien in slaap gevallen. Terug naar vanmorgen dus, toen de dames uitgerommeld waren en ons  bijna allemaal wakker hadden zijn we ook opgestaan en met onze slaapzak onder de arm van de kamer afgegaan om diegene die nog sliepen niet te storen. Mevrouw de akela was ook al aanwezig ze derigeerde mij naar de keuken met mijn slaapzak, zij was niet heel blij met ons. Iemand probeerde in de keuken thee voor het ontbijt te maken maar er was geen stroom, intussen was het kwart voor zes en ben ik met Jos omlaag gegaan waar onze schoenen stonden. Er waren intussen al meer mensen aanwezig, akela was er natuurlijk  ook ze draaide om punt zes uur de schakelaar van de stroom aan ( dat konden wij zien) en gelijkertijd zette ze gregoriaanse muziek op hard genoeg dat de mensen in de rest van het huis ook wakker werden. Wij hebben bedankt en zijn voor het zingen de kerk uit gegaan, nu vergeet ik nog te melden dat het daaroveral naar wierook rook wat ik niet onaangenaam vond. Het was een heel avontuur dus, zo wij gingen om kwart over zes op weg naar Cirueña ruim 25 kilometer dus, op het eerste pad omhoog waar gisteren het water langs omlaag gekomen was vond ik niet zo eenvoudig en behoorlijk nat nog. Maar eenmaal boven was het goed begaanbaar, en na een mooie wandeling tussen heel veel wijngaarden en prachtige vergezichten, kwamen we om kwart over in Nájera aan waar we onze eerste koffie met het is al bijna gewoon een lekker croissant, tegen tienen liepen we weer aan langzaam kwamen pelgrims uit alle hoeken en gaten vandaan  ze liepen   ook op het pad, we genoten. Om half twaalf zaten we in Azofra voor onze tweede pauze, waar we gezellig hebben zitten praten met een Japanse pelgremino die bouwvakker van beroep was, we moesten toen nog een kilometer of tien en liepen vrolijk aan tot we erachter kwamen dat de laatste 5 kilometer no'n  150  meter vals plat omhoog moesten, boven aangekomen bij de golfbaan met een verlate onbewoond sfeerloos vakantiedorp. Zijn we verder gegaan waar we opzoek gingen naar ons pension, er wachte ons een mooie sfeervolle Spaanse kamer, gedoucht en de was hangt te droge, en nu gaan we eten tot morgen en Beun Camino.